Na afgelopen week erg veel indrukken opgedaan te hebben, moesten we vandaag om half 6 opstaan voor een lekker weekendje aan Lake Bunyoni. Na alle tenten ingepakt te hebben, werden we verwend met heerlijke pannenkoeken. Drie kwartier later dan gepland (lekker op zijn Ugandees) vertrokken we dan eindelijk naar Lake Bunyoni. Tijdens de 5 uur lang durende reis heb ik me erg goed vermaakt. Alleen maar prachtig uitzicht op het mooie, groene, heuvelachtige landschap. Hier en daar wat zebra's, koeien, impala's en andere soorten dieren.
Bij aankomst moesten eerst de tenten opgezet worden en daarna konden we genieten van het lekkere zonnetje en het mooie uitzicht bij het meer. We hebben hier gezellig met de groep kunnen zwemmen. Het was fijn om samen te kunnen praten over wat we allemaal gezien en meegemaakt hebben. Een heerlijk dagje waarbij we goed uit hebben kunnen rusten en bij konden komen van de afgelopen week!

Vandaag hebben we het project Foho bezocht, foundtion of hope organisation. Dit is een organisatie die overdag straatkinderen opvangt en ze te eten geeft, in ruil dat zij werken (kettingen en kaarsen maken en naaien). Hierdoor proberen ze te voorkomen dat ze gaan stelen of andere slechte dingen gaan doen. Bij aankomst gingen we eerst 'kranten kralen' maken en kaarsen. Deze dingen worden verkocht, de winst wordt dan gebruikt voor de organisatie. Ook hadden we koffieplanten geplant.
Na het eten, wat bestond uit kleine banaantjes, passievrucht en samola (erwten in bladerdeeg), liepen we met de straatkinderen naar het voetbalveld. Onderweg kwamen we weer verschillende kinderen tegen, die het zo leuk vonden om ons, muzungu's te zien. Ze wilden hand in hand lopen, op mijn rug, weer erg leuk!
's middags hadden we een erg leuk potje voetbal gespeeld tegen straatkinderen in de brandhete zon. Ze waren erg goed! Helaas verloren we met 3-2, maar wat was het leuk om voetbal met ze te spelen!
Bij thuiskomst moesten we onze spullen pakken voor lake bunyoni, waar we morgenvroeg heengaan. Er was een lange wachtrij voor het douchen, aangezien dit waarschijnlijk de laatste keer was dat we stromend water hadden. Dat wordt dus nog wat de komende week!

Toen we vanochtend wakker werden, werden we goed verrast met een ‘heerlijke’ rijstepap… Helaas hadden hierdoor velen niet goed ontbeten en kregen ze hier later in de middag last van… Vandaag gingen we het project Cepo bezoeken. Cepo doet aan voorlichting over voorbehoedsmiddelen, ze willen er namelijk voor zorgen dat het HIV virus zo weinig mogelijk verder verspreidt. Ook zijn zij tegen het discrimineren van geestelijk en lichamelijk gehandicapten. Hiernaast willen ze bij zo veel mogelijk mensen een oventje bouwen, ‘safe fuel stove’. Het maakt niet uit of gezinnen arm of rijk zijn, ze willen bij zoveel mogelijk mensen een oventje maken, om te zorgen dat er minder bomen gekapt hoeven te worden. Ze hebben hier minder brandstof voor nodig, omdat je op een vuurtje meerdere pannen kan zetten, in plaats van 1 pan.
Wij begonnen met het bouwen van een huis. We moesten klei tussen bamboestokken leggen, om een muur te maken. Het was erg leuk toen een gehandicapt kindje ons mee kwam helpen, zo leuk om te zien dat hij hier zo veel plezier in had! Na een deel van de muur afgemaakt te hebben, gingen we bij een best groot en luxe huis, een oventje bouwen. Dit deden we, door zand en water te mengen, vervolgens met onze blote voeten het door elkaar te trappen en er vervolgens een oventje van te maken. Dit ging veel sneller en makkelijker dan ik had verwacht.
Bij het wachten op de andere groep, kregen we heerlijk verse mango, geplukt door Samantha en Ali. Hierna kregen we nog een chappatti (soort pannenkoek) met ei en kool. Vervolgens gingen we een mengsel maken waar paddenstoelen in moesten gaan groeien. Dit bestond uit katoen met water, een soort kippenvoer en lime. Dit moest 3 uur koken, dan 24 uur staan en vervolgens werden er de paddenstoel zaden ingedaan en in zwarte zakjes gestopt, die 14 tot 21 dagen in het donker moesten staan. Hierna werden de paddenstoelen geplant en konden ze na een tijdje verkocht worden.
Bij plot 99 aangekomen, konden we nog even van de zon genieten en kregen we bij het eten als voorgerecht een pompoenen soepje en als hoofdgerecht spaghetti. Allemaal weer erg lekker! 

Zoals ik al gezegd had, werd de groep werd opgesplitst en mijn groep ging als eerste de huisbezoeken doen. Dit deden we op de Boda Boda, een scootertje waar je met maximaal 4 mensen op kan, als je goed propt. Door kleine paadjes tussen struiken en bomen en planten op een scootertje was een supermooie ervaring.

We hadden het over opvallende indrukken en één van de grootste verschillen is dat gezinnen hun overledenen in hun eigen 'tuin' begraven. Zo heeft bijna ieder stukje land een begraafplaatsje, waar we veel kindergraven zag. Vaak gaan mensen er al vanuit dat niet al hun kinderen het overleven en daarom is het ook zo dat ze niet zoveel liefde aan hun kinderen geven als wij in Nederland gewend zijn.

Bij de huisbezoeken liet Kim ons zelf de kinderen wegen, temperatuur opnemen en controleren. Na de controles gaven we alle kinderen uit de buurt vingerpoppetjes, knuffeltjes en petjes. Iemand had bellenblaas bij zich en het was zo mooi om te zien hoe leuk de kinderen alles vonden en hoe blij ze werden van de kleine dingen die we ze gaven. De families waren heel blij om ons te zien. Veel mensen knielden zelfs voor ons, zelfs de ouderen. Knielen is voor hun een teken om respect te tonen, maar ik wist niet zo goed hoe ik ermee om moest gaan.

Na 4 huisbezoeken te hebben gedaan in het binnenland (de zijwegen waar de plantages zijn en de armste mensen wonen), was het tijd om te lunchen bij Djadja Rosa, de oma van het geadopteerde kindje Rosa van Kim. Rosa hebben ze gevonden in een latrine, gat in de grond. Ze hadden ook de oma van Rosa gevonden toen ze Rosa vonden maar die oma kon niet voor haar zorgen, dus heeft Kim haar geadopteerd. Bij die oma gingen we eten, er was bananenpuré, rijst in een loempia, aardappels, rijst en bonen. Omdat er geen bestek was voor iedereen aten we met onze handen voor de echte 'Uganda experience'. Na de lunch gingen we met het busje naar het land waar Kim groenten verbouwd voor het ziekenhuis. Op deze manier kunnen de ondervoede patientjes gezonde maaltijden krijgen met veel voedingsstoffen. Op het land moesten we de pinda's plukken, witte kool zaadjes planten, een tuintje aanleggen en tomaten plukken. Het werken op het land gaf me wel echt het gevoel dat ik mensen aan het helpen was.

Rond 5 uur namen we afscheid van Kim en reden we terug naar de anderen in Plot 99. Ik vond de projecten bij Kim heel goed en Kim heeft een heel goed hart. Ze gaat heel goed met de lokale mensen om en weet hoe ze mensen dingen moet leren over voeding.

Gisteren zijn we met Kim op bezoek geweest bij een kliniek voor ondervoede kinderen en deden we enkele huisbezoeken. Bij één van de gezinnen troffen we een moeder aan die pas een tweeling had gekregen, waarvan één kindje afgelopen dagen is overleden en het andere kindje inmiddels ook ziek bleek te zijn. Echt verschrikkelijk en zo oneerlijk!! Ik had hier natuurlijk wel een brok van in mijn keel.
We zijn hier bij Kim echt helemaal back to basics en soms wordt het programma omgegooid dor de regen (echt waar!), maar dat geeft niks en we zien wel hoe het allemaal loopt. De sfeer is super!!
De Afrikaanse kindjes zijn echt hartstikke schattig en het is superleuk om samen met ze te spelen en op de foto te gaan. Gisteren waren we een "sneeuwballengevecht" aan het doen met klei. Ze hadden dat nog nooit meegemaakt en hadden zo'n plezier. Toen die kindjes moesten stoppen, omdat ze water moesten halen, hebben we ze geholpen met water halen.
Vanavond zijn we weer teruggekomen op Plot 99 in Masaka. Hier gaan we met de hele groep oud & nieuw vieren. Er zal een Ugandese dansgroep van kinderen komen, die voor ons gaat dansen en wij mogen ook mee doen, op lokale wijze (ahum).
Wij hebben ook een muziekstuk ingestudeerd (hoe origineel: een aangepaste cup-song) en mogen dat aan hun leren. We sluiten het jaar af rond het kampvuur en hebben dan een prachtig uitzicht over Masaka met een beetje vuurwerk.
Het gaat hier in ieder geval supergoed en ik wens iedereen een fijne avond en een gelukkig 2014!!

Na aankomst in Entebbe reizen we met de groep gelijk door naar Masaka. Dit is onze thuisbasis in Uganda, van waaruit we de komende weken bij de verschillende projecten aan de slag zullen gaan.

Het laatste stuk van deze vermoeiende reis zal een prachtige rit worden, waarbij we alvast de eerste mooi indrukken van dit prachtige land op zullen doen. Maar vast ook al veel van de armoede zullen zien. Wel spannend!

Als we in Masaka zijn, hebben we de tijd om bij te komen van de lange reis, voordat dan morgen eindelijk het programma van de expeditie begint....

Vandaag is t eindelijk zo ver, het vertrek naar Uganda! Iedereen bedankt die mij geholpen heeft. Het zal een reis worden om nooit te vergeten!!

Om 7u vanaf Veldhoven met de bus nar Schiphol. Papa, mama, broer en zusjes mee en daar afscheid nemen. Dan first stop: Istanbul - 4 uurtjes vliegen en 3,5 uur wachten om over te stappen. Second stop: Uganda, Entebbe - 8 tot 9 ur vliegen en daarna nog ongeveer 4 uurtjes met de bus. Lange reis voor de boeg dus!

Nog 10 dagen en dan vertrekken we vanaf Schiphol naar Uganda!
Ik heb er onwijs veel zin in. Maar het is nu zo druk op school, dat ik er niet zo heel veel over na kan denken. Ik heb ondertussen een rugzak van onze buren kunnen lenen, dus die ligt al wel klaar op mijn kamer.
Voor mijn verjaardag heb ik weer wat geld gekregen voor de reis. En ook de statiegeldactie bij de C1000 loopt goed. Het lijkt erop, dat het zal gaan lukken met het geld en daar ben ik heel blij mee.
Zonder de hulp van zoveel mensen was dat nooit gelukt! Uit allerlei (onverwachte) hoeken willen mensen mij helpen. Geweldig hè!

Over 10 dagen zitten we in de bus van Veldhoven naar Schiphol. Papa, mama, mijn zusjes en broer mogen mee in de bus om ons op Schiphol uit te zwaaien. Spannend!

Maar nu eerst nog 3 dagen school en dan volgende week (voor het eerst in jaren in Nederland) kerst vieren.

We hebben genoten Manouk. Dank je wel voor dit heerlijke diner!! En wat hebben jullie hard gewerkt. Het sponsorgeld hebben jullie echt verdiend. Kus van mama!!